" သူေတာ္ေကာင္း ဆိုတိုင္း
မယံုေလ နွင့္ "
_________
ေအာင္ကို
___________
(၁)
က်ြန္ေတာ္တို႔ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
အဝတ္အစားကိုျကည့္ျပီးျဖစ္ေစ
ဘုရား ေစတီ ဓမၼာရံု ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
တရားစကား လိွဳင္လိွဳင္ ေျပာေနသူ
ေတြကို ေတြ႔ရင္ျဖစ္ေစ …
သူေတာ္ေကာင္း အျဖစ္
အလြယ္တကူပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်
မ်က္စိစံုမွိတ္ ယံုျကည္တတ္ျကတယ္။
ဘုရားရွင္ လက္ထက္တုန္းက
ေအာက္ပါ အျဖစ္အပ်က္ေလးမွာေတာ့
" သူေတာ္ေကာင္း ဆိုတိုင္း မယံုရ "
ေျကာင္း ဆိုတာေလးကို မီးေမာင္း
ထိုးျပေနတယ္။သတိျပဳ ဆင္ျခင္စရာ
အေတာ္ ေကာင္းပါတယ္။
(၂)
ဘုရားရွင္ကို ေကာသလမင္းျကီး
ဖူးေျမာ္ေနတုန္း အနီး အနားကေန
ရေသ့အုပ္စု တစ္စု ျဖတ္သြားတယ္။
ရေသ့ေတြဟာ သူ႔ရဲ႕ သူသ်ွိဳေတြမွန္း
ေကာသလမင္းက သိပါလ်က္နဲ႔ ဘုရားကို
စကားလႊဲ နဲ႔ ဂ်င္း စထည့္တယ္။
ဘယ္လို ဂ်င္းထည့္သလဲ ဆိုေတာ့
အရွင္ဘုရား ဒီေလာကမွာ ရွိတဲ႔ ရဟႏၲာ
ပုဂၢိဳလ္ - အရဟတၱမဂ္သို႔ ေရာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္
ေတြထဲမွာ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း အပါအဝင္ပါပဲ
ဘုရားလို႔ ရေသ့အုပ္စုကို ညႊန္ျပျပီး
ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေလ်ွာက္ထားတယ္။
မင္းလိုလိုက္ မင္းျကိုက္လိုက္ျပီး
ဘုရား ဘာျပန္ေျပာမလဲေပါ့ …???
(၃)
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို သံုးသပ္ျကည့္ရင္
ဘာကို ေတြ႔ရမလဲဆိုေတာ့ ေရွးေခတ္အခါ
ဘုရားပြင့္ေတာ္မူစဥ္ကာလက လူေတြရဲ႕
ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြးကို သြားေတြ႕ရ
နိုင္တယ္။သူတို႔က သူမ်ားေျပာတိုင္း
မ်က္စိစံုမွိတ္ ယံုတဲ႔သူေတြ မဟုတ္ဘူး။
ဘုရားကိုေတာင္ ျပန္ျပီး စမ္းသပ္
စစ္ေဆးတာကို ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ခဏ
ခဏ ေတြ႔ရတယ္။အျကိမ္ျကိမ္
ျမင္ရတယ္။
ဒီေခတ္လူေတြလို သူမ်ားေျပာတိုင္း
ျမင္ရ ျကားရတိုင္း မ်က္စိစံုမွိတ္ ယံုျကတာ
မဟုတ္ဘူးေနာ္။ေကာသလမင္းက
ဘုရားကို စစ္ေဆးတာသာ ျကည့္။
(၄)
တိပိဋက _ သုတၲန္ပိဋက _
ခုဒၵကနိကာယ္ _ သုတၲနိပါက္ပါဠိေတာ္ _
(၅) ပါရာယနဝဂ္ _ (၁) ဝတၴဳဂါထာ …မွာ
ဆိုရင္လည္း ဗာဝရီပုဏၰားရဲ႕ တပည့္ အဇိတ
လုလင္ဟာ ဘုရားရွင္ကို ဘုရားမွန္း တိက်
ေသခ်ာေအာင္ စိတ္ကေန ေမးခြန္းေမးျပီး
စမ္းသပ္ စစ္ေဆးတယ္။
ဘုရားရွင္က အဇိကလုလင္ စိတ္က
ေမးတဲ႔ ေမးခြန္းကို နွဳတ္ကေန ျပန္ေျဖ
ေတာ့မွ မဟာပုရိသလကၡဏာေတြကို
ထပ္မံ စိစစ္ျပီး ဘုရားျဖစ္ေျကင္း
လက္ခံ ယံုျကည္တယ္။
တကယ္ေတာ့ အရာရာကို
အယံုျကည္ လြယ္လြန္းလွတဲ႔ ဒီေန႔
ေခတ္အခါ လူေတြအဖို႕ အတုယူစရာ
အလြန္ေကာင္းေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
ေကသမုတၱိသုတ္မွာဆိုလည္း အယံု
မလြယ္ျကဖို႕ ဘုရားက သတိေပးခဲ႔တာပဲ။
ဒါ့ေျကာင့္ အလြယ္တကူ မယံုျကပါနဲ႕။
စမ္းသပ္ပါ။စစ္ေဆးပါ။ေသခ်ာေတာ့မွ
ယံုျကပါ။
ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ပါဝင္တဲ႔
ေကာသလမင္းက ဘုရားကို ဂ်င္းထည့္တဲ႔
အေျကာင္းေလး ဆက္ရေအာင္။
ေကာသလမင္းျကီးကို ဘုရားရွင္
ဘယ္လို ျပန္ေျဖရွင္းသလဲ…???
(၅)
________________
တိပိဋက - ခုဒၵကနိကာယ္ -
ဥဒါန္းပါဠိေတာ္ - (၆) ဇစၥႏၶဝဂ္-
(၂) သတၱဇဋိလသုတ္ …
___________________
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္
သာဝတၳိျပည္ ပုဗၺာ႐ံုေက်ာင္း မိဂါရမာတာ
ဝိသာခါ၏ ျပာသာဒ္၌ သီတင္းသံုး
ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္
ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာ
ဘုရားကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာေနရာ၌
ထိုင္ေန၏။
(၆)
ထိုအခါ၌
ဆံက်စ္ရေသ့ခုနစ္ေယာက္
တို႔သည္လည္းေကာင္း…
နိဂဏၭတိတၳိခုနစ္ေယာက္
တို႔သည္လည္းေကာင္း…
အဝတ္မဝတ္ေသာ အေစလက
ခုနစ္ေယာက္တို႔သည္လည္းေကာင္း…
အဝတ္တစ္ထည္သာဝတ္ေသာ တိတၳိ
ခုနစ္ေယာက္ တို႔သည္လည္းေကာင္း…
ပရိဗိုဇ္ခုနစ္ေယာက္
တို႔သည္လည္းေကာင္း…
႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြး ေပါက္ေရာက္ေသာ
လက္ကတီးေမြး ရွည္ေသာ ေျခသည္း
လက္သည္းကိုယ္ေရအေမြးရွိကုန္လ်က္
အထူး ထူးေသာ ထမ္းပိုးပရိကၡရာတို႔ကို
ယူကုန္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏မနီးမေဝးမွ
ုျဖတ္သန္း သြားၾကကုန္၏။
(၇)
ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္ ထိုသူတို႔အား
ျမင္၍ ေနရာမွထလ်က္ လက္ဝဲတစ္ဖက္ ပခံုး
ထက္၌ ကိုယ္ဝတ္ကို စံပယ္တင္၍ လက်္ာပုဆစ္
ဒူးဝန္းကို ေျမ၌ ေထာက္လ်က္ ထိုသူတို႔တို႔ထံသို႔
လက္အုပ္ခ်ီလ်က္…
”အသွ်င္ဘုရားတို႔ တပည့္ေတာ္သည္
ပေသနဒီေကာသလမင္းပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ တပည့္ေတာ္သည္
ပေသနဒီေကာသလမင္းပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရားတို႔ တပည့္ေတာ္သည္
ပေသနဒီေကာသလမင္းပါတည္း”ဟု
သံုးႀကိမ္ တိုင္တိုင္ သူ႔အမည္ကို
ေျပာၾကား၏။
(၈)
ထို႔ေနာက္ ပေသနဒီေကာသလမင္းသည္
မၾကာမီ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ဘုရား
ရွင္ကို ရွိခိုးလ်က္ တစ္ခုေသာအရပ္၌ ထိုင္ၿပီးေသာ္
ျမတ္စြာဘုရားအား ”အသွ်င္ဘုရား ေလာက၌ အၾကင္
ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အရ
ဟတၱမဂ္သို႔ ေရာက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔ဟူ၍ေသာ္
လည္းေကာင္းရွိၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္
ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ တစ္ပါးအပါအဝင္
ပါတည္း”ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဘုရားရွင္က ျပန္လည္ မိန္႔ျကားသည္မွာ
မင္းႀကီး ကာမစည္းစိမ္ခံစားသူ သားမယားတို႔ျဖင့္
က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အိမ္ရာ၌ ေနထိုင္ကာ (ကာသိ
တိုင္း) ျဖစ္ စႏၵကူးကို မျပတ္ခံစားလ်က္ ပန္းနံ႔သာ
နံ႔သာေပ်ာင္းကို ေဆာင္သူ ေရႊေငြကိုသာယာသည့္
လူျဖစ္ေသာ သင္မင္းႀကီးသည္
”ဤသူတို႔ကား ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔တည္း။
ဤသူတို႔ကားအရဟတၱ မဂ္သို႔ ေရာက္သူ
တို႔တည္း”ဟု သိႏိုင္ခဲ၏။
(၉)
မင္းႀကီး အတူတကြ ေနထိုင္ျခင္းျဖင့္သာ
သီလကို သိႏိုင္၏။ ယင္းသီလကိုလည္း
ရွည္ၾကာစြာအတူတကြ ေနထိုင္ျခင္းျဖင့္သာ
သိႏိုင္၏။ တစ္ခဏမွ် ေနထိုင္ျခင္းျဖင့္ မသိႏိုင္။
စဥ္းစားဆင္ျခင္သူမွသာသိႏိုင္၏။ မစဥ္းစား
သူသည္ မသိႏိုင္၊ ပညာရွိသူမွသာ သိႏိုင္၏။
ပညာမဲ့သူသည္ မသိႏိုင္။
မင္းႀကီး အတူတကြ စကားေျပာျခင္းျဖင့္သာ
စင္ၾကယ္သည္၏ အျဖစ္ကို သိႏိုင္၏။ ယင္းကိုလည္း
ရွည္ၾကာစြာ ေျပာဆိုဖူးမွသာ သိႏိုင္၏။ တစ္ခဏမွ်
ေျပာဆိုကာမွ်ျဖင့္ မသိႏိုင္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္သူမွသာ
သိႏိုင္၏။ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္သူသည္ မသိႏိုင္၊
ပညာရွိသူမွသာ သိႏိုင္၏။ ပညာမဲ့သူသည္
မသိႏိုင္။
(၁၀)
မင္းႀကီး ေဘးရန္ေတြ႕ၾကံဳေသာအခါတို႔၌
ဉာဏ္အားစြမ္းကို သိႏိုင္၏။ ယင္းကိုလည္း
အခါ မ်ားစြာေဘးရန္ေတြ႕ၾကံဳမွသာ သိႏိုင္၏။
တစ္ရံတစ္ခါ ေတြ႕ၾကံဳကာမွ်ျဖင့္ မသိႏိုင္၊ စဥ္းစား
ဆင္ျခင္သူမွသာသိႏိုင္၏။ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္
သူသည္ မသိႏိုင္၊ ပညာရွိသူမွသာ သိႏိုင္၏။
ပညာမဲ့သူသည္ မသိႏိုင္။
မင္းႀကီး အတူတကြ တရားစကား
ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္သာ ပညာကို သိႏိုင္၏။
ယင္းကိုလည္း ကာလရွည္စြာ ေဆြးေႏြးျခင္း
ျဖင့္သာ သိႏိုင္၏။ တစ္ခဏမွ် ေဆြးေႏြး
ျခင္းျဖင့္ မသိႏိုင္၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ သူမွသာ
သိႏိုင္၏။ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္သူသည္ မသိႏိုင္၊
ပညာရွိသူမွသာ သိႏိုင္၏။ ပညာမဲ့သူသည္
မသိႏိုင္ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
(၁၁)
အသွ်င္ဘုရားအံ့ၾသဖြယ္ရွိပါေပစြ၊
အသွ်င္ဘုရား မျဖစ္ဖူးျမဲ ျဖစ္ပါေပစြ၊
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဤစကားကို အလြန္ပင္ ေကာင္းစြာ
ဆိုအပ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ဤသူတို႔သည္
တပည့္ေတာ္၏ သူလွ်ဳိေယာက်္ားတို႔ပါတည္း။
ဇနပုဒ္ကို စံုစမ္းေထာက္လွမ္းကုန္၍ သြားၾက
ပါကုန္၏။
ထိုသူတို႔ ေရွးဦးစြာ စံုစမ္းေထာက္လွမ္းၿပီး
သည္ကို တပည့္ေတာ္ကေနာက္မွ ျပဳလုပ္
ေဆာင္ရြက္ရပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ယခုပင္ ထိုသူတို႔သည္
ထိုျမဴအညစ္အေၾကးကို ေဆးေလ်ာ္ကုန္လ်က္
ေကာင္းစြာ ေရခ်ဳိးကုန္ ေကာင္းစြာ လိမ္းက်ံကုန္၍
ဆံမုတ္ဆိတ္ျပဳျပင္ကာ အဝတ္ျဖဴကို ဝတ္ကုန္၍
ကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔ျဖင့္ ကံုလံုျပည့္စံုစြာ ခံစားၾက
ေပလိမ့္မည္ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
(၁၂)
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဤအေၾကာင္းအရာကို သိေတာ္မူ၍
ထိုသိေသာ အခ်ိန္၌-
”ရဟန္းသည္ မေကာင္းမႈ အလံုးစံုတို႔၌
လုံ႔လမျပဳရာ၊ (ရဟန္းအသြင္အျပင္ျဖင့္)
သူတစ္ပါး၏အခစားေယာက်္ား မျဖစ္ရာ၊
သူတစ္ပါးကိုမွီ၍ အသက္မေမြးရာ၊
တရားေဟာျခင္းျဖင့္ (လာဘ္ပူေဇာ္သကာ)
ကုန္သြယ္ျခင္းတို႔ကို မျပဳက်င့္ ရာ”ဟု
ဤဥဒါန္းကို က်ဴးရင့္ေတာ္မူ၏။
share - aung ko
(25 - sep - 2020)
